Masada 66 - 73

Masada 66 - 73, Historyczne Bitwy

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Edmundowi i Jasiowi
Brat
 HISTORYCZNE BITWY
BERNARD NOWACZYK
MASADA 66-73 n.e.
BELLONA
Warszawa
WSTĘP
Masada — w historii wojen drobny, niemający większego
znaczenia epizod. Ale jakiż to heroiczny epizod. Choć
w podręcznikach historii czasem nie jest wzmiankowana,
a jeśli już, to tylko jednym zdaniem, w historii narodu
żydowskiego to prawie kamień milowy. Na miejscu,
gdzie kiedyś znajdowała się ta twierdza, żołnierze armii
współczesnego Izraela składają przysięgę wojskową, a we
wszystkich
pracach
o
tematyce
patriotycznej
autorzy
żydowscy wymieniają ją na pierwszym miejscu.
Powszechnie przyjęło się, przynajmniej do czasu po­
wstania w XX wieku naszej ery nowoczesnego państwa
Izrael, traktować naród żydowski jako niemający walecznej
tradycji. Postawa Żydów, żyjących przecież praktycznie od
początków naszej ery w rozproszeniu, rzeczywiście nie
była wojownicza. Naród ten znosił w pokorze prześladowa­
nia, najpierw ze strony ludów pogańskich, potem — wy­
znających chrześcijaństwo. I choć podstawą chrześcijaństwa
jest to samo
Pismo Święte {Stary Testament
dla chrześcijan
i dla Żydów to jedyna święta księga pochodząca od Boga),
to jednak postrzegamy je tylko jako księgę świętą, a nie
także jako bogate źródło wiedzy o narodzie żydowskim.
A przecież wnikliwa lektura tego dzieła pokazuje nam
 dzieje narodu, który musiał cały czas toczyć wojny w obro­
nie swego istnienia.
Historia narodu żydowskiego to ciągłe walki ze wszyst­
kimi sąsiadami, zarówno słabszymi od niego, jak i potęgami
— największymi mocarstwami w poszczególnych okresach
dziejów. Główną, choć nie zawsze akcentowaną, przyczyną
tych wojen była odmienność kulturowa i religijna narodu.
Otaczające go narody i państwa miały różne wierzenia, ale
zawsze były to religie politeistyczne — wierzono w wielu
bogów, przedstawianych w postaci ludzkiej lub zwierzęcej,
ale niezbyt różniących się od siebie. Często bogowie
jednego ludu przyjmowani byli przez innych, jedynie
(a i to nie zawsze) ze zmienianÄ… nazwÄ…. Podbijane ludy
bardzo rzadko opierały się wierzeniom narzucanym im
przez zwycięzców, bo nie różniły się one znacznie od ich
rodzimych bogów i wyobrażeń religijnych. Rzymianie,
szczególnie w okresie cesarstwa, przyjmowali do swego
panteonu bogów podbitych ludów, by w ten sposób związać
ich z imperium. W przypadku żydowskiego Boga było to
niemożliwe. Bóg Żydów jest surowy, ale łaskawy dla
swych wyznawców, nigdy pod żadną postacią nie wyob­
rażany, jedyny i niepodzielny. Ten Bóg ustanowił dla
swych wyznawców surowe prawo — nie wolno im było
w żadnym razie oddawać czci innym bóstwom, nie wolno
było odstępować od jedynego Boga. I to była główna
przyczyna niekończących się wojen — Żydzi nie chcieli
-nigdy oddać pokłonu jakiemukolwiek innemu bogu. Stąd
też i nienawiść innych do nich. A zarazem to właśnie wiara
w tego jedynego Boga stanowiła źródło ich wytrwałości
w walce, więzi i spoistości narodu, pozwoliła im przetrwać
niewole, najazdy, prześladowania.
Naród żydowski ma długą i bogatą historię. Wtedy gdy
Izraelici budowali swoje miasta na Ziemi Obiecanej, na
siedmiu wzgórzach w Italii szumiał jeszcze las, a i Grecy
dopiero wychodzili z mroków barbarzyństwa, że już nie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mement.xlx.pl