Materiały wybuchowe

Materiały wybuchowe, UPRAWNIENIA BUDOWLANE, 2011 - oficjalna płyta, Akty prawne, Materiały wybuchowe

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
USTAWA
z dnia 21 czerwca 2002 r.
o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
(Dz. U. Nr 117, poz. 1007 ze zmianami)
Rozdział 1
Przepisy ogólne
Art. 1.
Ustawa określa:
1) zasady wydawania oraz cofania pozwoleń na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego,
2) zasady używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego,
3) zasady przemieszczania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego i jego kontroli, z wyłączeniem
wyrobów pirotechnicznych,
4) zasadnicze wymagania dla wprowadzanych do obrotu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
zaliczonych do klasy 1 materiałów niebezpiecznych, z wyłączeniem amunicji i wyrobów pirotechnicznych,
5) procedury oceny zgodności oraz sposób oznaczania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, o
których mowa w pkt 4,
5a) zasadnicze wymagania dla wprowadzanych do obrotu wyrobów pirotechnicznych oraz procedury oceny zgodności,
6) zasady nadawania numeru identyfikacyjnego materiałom wybuchowym przeznaczonym do użytku cywilnego na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadzenia rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
7) zasady znakowania plastycznych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Art. 2.
1. Przepisy ustawy stosuje się do przedsiębiorców i jednostek naukowych, z wyłączeniem jednostek naukowych
będących jednostkami organizacyjnymi Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej albo Policji.
2. Przepisy ustawy stosuje się także do osób zagranicznych i przedsiębiorców zagranicznych w zakresie przemieszczania
materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
3. Przepisów ustawy nie stosuje się do materiałów wybuchowych nabywanych, przechowywanych, przemieszczanych i
używanych przez Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej, Agencję Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencję Wywiadu, Służbę
Kontrwywiadu Wojskowego, Służbę Wywiadu Wojskowego, Centralne Biuro Antykorupcyjne, Biuro Ochrony Rządu, Policję,
Służbę Więzienną, Straż Graniczną, Służbę Celną oraz przez armie obcych państw przebywające na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej.
Art. 3.
Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) amunicji - należy przez to rozumieć jedną z odmian wyrobów wypełnionych materiałem wybuchowym przeznaczoną do
miotania na odległość przy użyciu broni palnej,
2) bezpieczeństwie - należy przez to rozumieć zapobieganie wypadkom, a jeżeli mają one miejsce ograniczanie ich skutków,
3) grupach zgodności - należy przez to rozumieć oznaczone literowo grupy zgodności materiałów i przedmiotów
wybuchowych określone w załączniku A,
4) jednostkach naukowych - należy przez to rozumieć jednostki, o których mowa w art. 3 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991
r. o Komitecie Badań Naukowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 33, poz. 389 oraz z 2003 r. Nr 39, poz. 335),
5) jednostce notyfikowanej - należy przez to rozumieć autoryzowaną jednostkę certyfikującą i kontrolującą notyfikowaną na
zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204,
poz. 2087),
6) klasach materiałów niebezpiecznych - należy przez to rozumieć grupy materiałów i przedmiotów niebezpiecznych
wydzielone na podstawie dominującego zagrożenia, określone w załączniku A,
7) kodzie klasyfikacyjnym - należy przez to rozumieć symbol cyfrowo-literowy składający się z podklasy i litery grupy
zgodności materiału i przedmiotu wybuchowego,
8) materiałach pirotechnicznych - należy przez to rozumieć jedną z odmian materiałów wybuchowych będącą materiałem lub
mieszaniną materiałów przewidzianych do wytwarzania efektów cieplnych, świetlnych, dźwiękowych, gazu, dymu lub
kombinacji tych efektów w wyniku bezdetonacyjnej, samopodtrzymującej się reakcji chemicznej, a także wyroby
wypełnione materiałem pirotechnicznym,
9) materiałach wybuchowych - należy przez to rozumieć substancje chemiczne stałe lub ciekłe albo mieszaniny substancji
zdolne do reakcji chemicznej z wytwarzaniem gazu o takiej temperaturze i ciśnieniu i z taką szybkością, że mogą
powodować zniszczenia w otaczającym środowisku, a także wyroby wypełnione materiałem wybuchowym,
9a) plastycznych materiałach wybuchowych - należy przez to rozumieć materiały wybuchowe w giętkiej lub elastycznej
prasowanej postaci, których opis jest przedstawiony w części 1 ust. I "Opis materiałów wybuchowych" załącznika
technicznego do Konwencji,
10) normach zharmonizowanych - należy przez to rozumieć normy, o których mowa w art. 5 pkt 14 ustawy z dnia 30 sierpnia
2002 r. o systemie oceny zgodności,
11) osobie zagranicznej - należy przez to rozumieć osobę zagraniczną, o której mowa w art. 5 pkt 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r.
o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807),
12) podklasach materiałów i przedmiotów niebezpiecznych - należy przez to rozumieć wydzielone w klasie 1 materiałów
niebezpiecznych podklasy materiałów i przedmiotów wybuchowych o podobnym zachowaniu się przy spalaniu, deflagracji
lub detonacji, określone w załączniku A,
13) przedsiębiorcy - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie
działalności gospodarczej,
14) przedsiębiorcy zagranicznym - należy przez to rozumieć przedsiębiorcę, o którym mowa w art. 5 pkt 3 ustawy z dnia 2 lipca
2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,
15) przemieszczaniu - należy przez to rozumieć każde rzeczywiste przekazanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego na obszarze Unii Europejskiej Republiki Turcji lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o
Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym oprócz przekazania w obrębie działania
jednego przedsiębiorcy,
16) umowie ADR - należy przez to rozumieć Umowę europejską dotyczącą międzynarodowego przewozu drogowego towarów
niebezpiecznych (ADR), sporządzoną w Genewie dnia 30 września 1957 r. (Dz. U. z 2002 r. Nr 194, poz. 1629 oraz z 2003
r. Nr 207, poz. 2013 i 2014), wraz ze zmianami obowiązującymi od daty ich wejścia w życie w stosunku do
Rzeczypospolitej Polskiej, podanymi do publicznej wiadomości we właściwy sposób,
17) używaniu - należy przez to rozumieć prowadzenie przez przedsiębiorców i jednostki naukowe wszelkich prac związanych
ze stosowaniem materiałów wybuchowych do celów cywilnych,
18) wprowadzeniu do obrotu - należy przez to rozumieć przekazanie po raz pierwszy materiału wybuchowego przeznaczonego
do użytku cywilnego użytkownikowi, konsumentowi lub sprzedawcy przez producenta, jego upoważnionego
przedstawiciela lub importera,
18a) oczyszczaniu terenów - należy przez to rozumieć poszukiwanie materiałów wybuchowych, wydobycie, zabezpieczenie,
zniszczenie lub unieszkodliwienie znalezionych materiałów wybuchowych na lądzie, wodach śródlądowych i obszarach
morskich,
19) wyrobach pirotechnicznych - należy przez to rozumieć wyroby zawierające jeden lub kilka materiałów pirotechnicznych,
przeznaczone do uzyskiwania efektów pirotechnicznych, w tym widowiskowych,
20) zabezpieczeniu - należy przez to rozumieć użycie środków technicznych zapobiegających wykorzystaniu materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego niezgodnie z prawem lub w sposób zagrażający porządkowi
publicznemu,
21) załączniku A - należy przez to rozumieć załącznik A do umowy ADR,
22) zasadniczych wymaganiach - należy przez to rozumieć zasadnicze wymagania określone w art. 5 pkt 16 ustawy z dnia 30
sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności,
23) Konwencji - należy przez to rozumieć Konwencję w sprawie znakowania plastycznych materiałów wybuchowych w celu
ich wykrywania, podpisaną w Montrealu dnia 1 marca 1991 r. (Dz. U. z 2007 r. Nr 135, poz. 948),
24) materiale znakującym - należy przez to rozumieć jedną z substancji wymienionych w części 2 "Materiały znakujące"
załącznika technicznego do Konwencji,
25) znakowaniu plastycznych materiałów wybuchowych - należy przez to rozumieć równomierne rozmieszczenie w plastycznym
materiale wybuchowym materiału znakującego dodanego w ilości wskazanej w części 2 "Materiały znakujące" załącznika
technicznego do Konwencji.
Art. 4.
1. W rozumieniu ustawy materiałami wybuchowymi przeznaczonymi do użytku cywilnego są:
1) substancje i wyroby, które w toku procedury klasyfikacyjnej, o której mowa w załączniku A, zostały zaliczone do klasy 1
materiałów niebezpiecznych,
2) materiały wybuchowe w stanie niewybuchowym ujęte w klasie 4.1 materiałów niebezpiecznych, wymienione w załączniku
A, jeżeli przez wysuszenie lub przemycie mogą być im przywrócone właściwości wybuchowe,
3) przedmioty ratownicze ujęte w klasie 9 materiałów niebezpiecznych, wymienione w załączniku A, jeżeli zawierają
materiały i przedmioty wybuchowe zaliczone do klasy 1 materiałów niebezpiecznych
- jeżeli są przeznaczone do celów cywilnych.
2. Materiał, co do którego istnieje uzasadnione przypuszczenie, że może mieć właściwości wybuchowe, lub wyrób
wypełniony tym materiałem do czasu przeprowadzenia badań klasyfikacyjnych przez jednostki, o których mowa w ust. 3, uważa
się za zaklasyfikowany wstępnie jako materiał wybuchowy.
3. Klasyfikacji substancji lub wyrobu jako materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego oraz nadania mu
kodu klasyfikacyjnego dokonują jednostki organizacyjne upoważnione przez ministra właściwego do spraw gospodarki, na
podstawie art. 6 pkt 5 ustawy z dnia 28 października 2002 r. o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (Dz. U. Nr 199,
poz. 1671 oraz z 2004 r. Nr 96, poz. 959, Nr 97, poz. 962 i Nr 173, poz. 1808), do prowadzenia badań, klasyfikacji oraz
określania warunków dopuszczania do przewozu materiałów niebezpiecznych klas 1, 4.1 i 9, wymienionych w załączniku A.
Art. 4a.
1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z
wyłączeniem amunicji, wyrobów pirotecznicznych oraz materiałów niebezpiecznych klasy 4.1, podlegają obowiązkowi:
1) posiadania numeru identyfikacyjnego materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, zwanego dalej
"numerem identyfikacyjnym",
2) wpisu do rejestru materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanego dalej "rejestrem".
2. Organem właściwym w sprawach nadawania numeru identyfikacyjnego oraz prowadzenia rejestru jest Prezes Wyższego
Urzędu Górniczego.
3. Z wnioskiem o nadanie numeru identyfikacyjnego występuje producent, jego upoważniony przedstawiciel lub importer
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego.
4. Wniosek o nadanie numeru identyfikacyjnego zawiera:
1) nazwę i rodzaj materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego,
2) nazwę producenta materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego i jego siedzibę,
3) określenie zakresu używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego.
5. Do wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego dołącza się dokumentację zawierającą następujące informacje
wymagane do prawidłowego i bezpiecznego używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego:
1) dane techniczne materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego,
2) parametry materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego mające wpływ na bezpieczeństwo jego używania i
bezpieczeństwo powszechne,
3) instrukcje bezpiecznego używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego,
4) warunki używania materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego.
6. Nadanie numeru identyfikacyjnego następuje poprzez wydanie świadectwa nadania numeru identyfikacyjnego materiału
wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego, zwanego dalej "świadectwem identyfikacyjnym".
7. Świadectwo identyfikacyjne zawiera datę jego wydania, numer identyfikacyjny oraz informację o zakresie używania
materiału wybuchowego przeznaczonego do użytku cywilnego.
8. Wydanie świadectwa identyfikacyjnego stanowi podstawę do wpisania do rejestru.
9. Wykreślenie z rejestru następuje na wniosek podmiotu wymienionego w ust. 3.
10. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw gospodarki, określi, w
drodze rozporządzenia:
1) wzór wniosku o nadanie numeru identyfikacyjnego,
2) wzór numeru identyfikacyjnego,
3) wzór świadectwa identyfikacyjnego,
4) sposób prowadzenia rejestru
- biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa używania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku
cywilnego oraz zapewnienia możliwości jednoznacznej identyfikacji każdego materiału wybuchowego przeznaczonego do
użytku cywilnego pozostającego w obrocie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także umożliwienie pozyskiwania
informacji przez zainteresowanych o materiałach wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego.
Art. 5.
Przy nabywaniu, przechowywaniu i używaniu materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, a
także prowadzeniu prac badawczych przy ich użyciu należy zapewnić bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi, mienia oraz
środowiska.
Art. 6.
Zasady wydawania i cofania pozwoleń na nabywanie oraz przechowywanie amunicji określają przepisy ustawy z
dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (Dz. U. Nr 53, poz. 549, z 2001 r. Nr 27, poz. 298 i z 2002 r. Nr 74, poz. 676).
Art. 7.
Zasady wykonywania działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi
przeznaczonymi do użytku cywilnego określają przepisy ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności
gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o
przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym (Dz. U. Nr 67, poz. 679, z późn. zm.).
Art. 7a.
1. Materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego przechowuje się w pomieszczeniach spełniających
wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 i art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o
wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz
wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Do przechowywania materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego w związku z wykonywaniem
działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 2, stosuje się przepisy wydane na podstawie art. 78 ust. 2 ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. Nr 27, poz. 96, z późn. zm.).
Art. 8.
Nabywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 7, jest
dozwolone od przedsiębiorcy posiadającego koncesję na obrót tymi materiałami.
Rozdział 2
Zasady wydawania i cofania pozwoleń na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego
Art. 9.
1. Nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, z
zastrzeżeniem ust. 2 i 3, wymaga uzyskania pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego, zwanego dalej "pozwoleniem".
2. Nie jest wymagane uzyskanie pozwolenia na nabywanie, przechowywanie lub używanie wyrobów pirotechnicznych, o
których mowa w art. 62c ust. 1 pkt 1 lit. a-c, pkt 2 lit. a oraz pkt 3 lit. a.
3. Przedsiębiorca może nabywać i przechowywać materiały wybuchowe przeznaczone do użytku cywilnego bez uzyskania
pozwolenia lub ich używać, jeżeli:
1) posiada koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub obrót tymi materiałami,
2) rodzaj nabywanych, przechowywanych lub używanych materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego
odpowiada rodzajowi materiałów wybuchowych określonych w koncesji,
3) posiada pomieszczenia magazynowe spełniające wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 24 ust. 2 i
art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 22 czerwca 2001 r. o wykonywaniu działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu
materiałami wybuchowymi, bronią, amunicją oraz wyrobami i technologią o przeznaczeniu wojskowym lub policyjnym,
4) zatrudnia osoby spełniające wymagania, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych
przeznaczonych do użytku cywilnego.
4. O terminie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie nabywania, przechowywania lub używania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, przedsiębiorca jest obowiązany zawiadomić
pisemnie wojewodę właściwego ze względu na siedzibę przedsiębiorcy.
5. Do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 4, przedsiębiorca dołącza opinię potwierdzającą możliwość spełnienia
warunków określonych w przepisach, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 5. Opinia powinna zawierać ocenę bezpieczeństwa
procesów technologicznych przewidywanych do realizacji oraz występujących w tych procesach surowców, produktów i
gotowych wyrobów, a także ocenę bezpieczeństwa urządzeń technologicznych.
6. Przedsiębiorca wykonujący działalność gospodarczą w zakresie nabywania, przechowywania lub używania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, o której mowa w ust. 3, jest obowiązany spełniać wymagania określone w
art. 18 ust. 1 pkt 1 i 3-8.
7. Przedsiębiorca posiadający pozwolenie, uznając za zbędne posiadane materiały wybuchowe przeznaczone do użytku
cywilnego, może je zbyć przedsiębiorcy posiadającemu pozwolenie lub koncesję na wytwarzanie materiałów wybuchowych lub
obrót tymi materiałami po uzyskaniu na ich zbycie pisemnej zgody wojewody właściwego ze względu na swoją siedzibę lub
dyrektora okręgowego urzędu górniczego, o którym mowa w art. 106 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo
geologiczne i górnicze, właściwego ze względu na lokalizację zakładu górniczego albo zakładu, w którym jest wykonywana
działalność gospodarcza, o której mowa w art. 10 ust. 2 pkt 1 lub 3, zwanego dalej "dyrektorem okręgowego urzędu górniczego",
wydanej w formie decyzji administracyjnej.
8. (uchylony).
9. Minister właściwy do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia identyfikacji wyrobów
pirotechnicznych i amunicji, dla potrzeb obrotu materiałami wybuchowymi i ich kontroli, biorąc pod uwagę bezpieczeństwo
użytkowników.
Art. 10.
1. Pozwolenie wydaje, odmawia wydania lub cofa wojewoda właściwy ze względu na siedzibę przedsiębiorcy lub
jednostki naukowej, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Pozwolenie na nabywanie lub przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego dla
przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą w zakresie:
1) poszukiwania lub rozpoznawania złóż kopalin,
2) wydobywania kopalin ze złóż,
3) bezzbiornikowego magazynowania substancji oraz składowania odpadów w górotworze, w tym w podziemnych
wyrobiskach górniczych
- wydaje, odmawia jego wydania lub je cofa dyrektor okręgowego urzędu górniczego.
2a. Pozwolenia na używanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przez przedsiębiorców
wykonujących działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, są wydawane na podstawie art. 109 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 4
lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze.
3. Do dyrektora okręgowego urzędu górniczego stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału dotyczące
wojewody.
4. Przed wydaniem pozwolenia wojewoda zasięga opinii właściwego miejscowo komendanta wojewódzkiego Policji.
Art. 11.
1. Pozwolenia udziela się:
1) przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną, który:
a) posiada co najmniej wykształcenie średnie,
b) ma pełną zdolność do czynności prawnych,
c) nie wykazuje zaburzeń psychicznych, o których mowa w ustawie z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia
psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535, z 1997 r. Nr 88, poz. 554 i Nr 113, poz. 731, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 1999
r. Nr 11, poz. 95 oraz z 2000 r. Nr 120, poz. 1268), oraz istotnych zaburzeń funkcjonowania psychologicznego,
d) nie był skazany prawomocnym orzeczeniem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe oraz nie
toczy się przeciwko niemu postępowanie w sprawie o takie przestępstwo lub wykroczenie,
e) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, prowadzonego przez Krajowy Rejestr Sądowy,
f) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4,
poprzez dołączenie opinii, o której mowa w art. 12,
g) zatrudnia osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych,
2) przedsiębiorcy innemu niż osoba fizyczna.
2. Pozwolenia udziela się przedsiębiorcy, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli:
1) nie jest wpisany do rejestru dłużników niewypłacalnych, prowadzonego przez Krajowy Rejestr Sądowy,
2) udokumentował możliwość spełnienia warunków technicznych i organizacyjnych, o których mowa w art. 18 ust. 1 pkt 4,
poprzez dołączenie opinii, o której mowa w art. 12,
3) zatrudnia osoby spełniające warunki, o których mowa w art. 19, w zakresie dostępu do materiałów wybuchowych.
3. Wymagania, o których mowa w ust. 2, stosuje się odpowiednio do jednostek naukowych.
Art. 12.
1. Opinia, o której mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. f) oraz ust. 2 pkt 2, powinna dotyczyć rodzaju prowadzonej
działalności gospodarczej albo naukowej i rodzaju prowadzonych prac z użyciem materiałów wybuchowych przeznaczonych do
użytku cywilnego, z uwzględnieniem towarzyszących temu zagrożeń. Opinia ta powinna zawierać ocenę:
1) prawidłowości lokalizacji, konstrukcji i wyposażenia obiektów produkcyjnych albo służących prowadzeniu działalności
naukowej, magazynowych, socjalnych, pomocniczych, środków i urządzeń przeznaczonych do przemieszczania materiałów
wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, biorąc pod uwagę zagrożenia,
2) przydatności posiadanych przez wnioskodawcę terenów przeznaczonych pod obiekty, o których mowa w pkt 1,
3) bezpieczeństwa procesów technologicznych przewidywanych do realizacji oraz występujących w tych procesach surowców,
produktów i gotowych wyrobów,
4) bezpieczeństwa urządzeń technologicznych.
1a. Opinia, o której mowa w ust. 1, nie jest wymagana w przypadku wydawania pozwoleń na nabywanie lub
przechowywanie materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego przedsiębiorcom wykonującym działalność
gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 2.
2. Opinię, o której mowa w ust. 1, wydaje się na koszt ubiegającego się o nią przedsiębiorcy albo jednostki naukowej.
3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz po
zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego określi, w drodze rozporządzenia, instytucje wydające opinię,
biorąc pod uwagę ich potencjał naukowo-badawczy.
Art. 13.
1. Osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 oraz art. 19, są obowiązane przedstawić raz na 5 lat aktualne
orzeczenie lekarskie i psychologiczne stwierdzające brak zaburzeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1 lit. c).
2. Osoby, o których mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, przedstawiają orzeczenie lekarskie i psychologiczne organowi wydającemu
pozwolenie, a osoby określone w art. 19 - pracodawcy.
3. Opłatę za badanie ponosi osoba badana. Za badania pracowników, przeprowadzane w trakcie zatrudnienia, opłatę ponosi
pracodawca.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz ministrem
właściwym do spraw finansów publicznych, określi w drodze rozporządzenia:
1) zakres badań psychiatrycznych i psychologicznych, którym są obowiązane poddać się osoby, o których mowa w ust. 1,
2) warunki i tryb:
a) odwoływania się od orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
b) uzyskiwania i utraty uprawnień do przeprowadzania badań przez lekarzy i psychologów,
c) wydawania orzeczeń lekarskich i psychologicznych,
3) kwalifikacje lekarzy i psychologów, upoważnionych do przeprowadzania badań lekarskich i psychologicznych,
4) sposób postępowania z dokumentacją związaną z badaniami oraz wzory stosowanych dokumentów,
5) maksymalne stawki opłat za badania.
5. W rozporządzeniu należy uwzględnić kwalifikacje lekarzy i psychologów odpowiednie do rodzaju badań, a także
konieczność przedstawienia stanu zdrowia psychicznego osób, o których mowa w ust. 1, oraz okoliczność, że stawki opłat, o
których mowa w ust. 4 pkt 5, powinny zapewnić pokrycie kosztów przeprowadzonych badań.
Art. 14.
1. Wniosek o wydanie pozwolenia powinien zawierać:
1) oznaczenie wnioskodawcy, jego siedzibę lub miejsce zamieszkania,
2) dane osobowe przedsiębiorcy, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 1, a w przypadku przedsiębiorcy, o którym mowa w art.
11 ust. 1 pkt 2, albo jednostki naukowej, członków organu zarządzającego, prokurentów i pełnomocników, zawierające imię
i nazwisko, datę i miejsce urodzenia i numer PESEL, a w przypadku osoby posiadającej obywatelstwo innego państwa -
serię i numer paszportu oraz adresy zameldowania na pobyt stały i czasowy,
3) określenie celu nabycia materiałów wybuchowych przeznaczonych do użytku cywilnego, warunków i miejsca ich
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mement.xlx.pl