Materiały dla studentów

Materiały dla studentów, Kształcenie ruchowe

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Wskazania metodyczne dotyczące kształtowania zdolności koordynacyjnych
• Podstawową metodą kształcenia sprawności koordynacyjnej jest celowo
ukierunkowana zmienność ćwiczeń (sposób oraz warunki ich wykonania).
• Ćwiczenia koordynacyjne w terapii muszą spełniać przynajmniej jedno z
następujących kryteriów: nowość, nietypowość, złożoność, trudność.
• Kształtując zdolności koordynacyjne należy łączyć ćwiczenia już opanowane z
nowymi.
• Szybkość wykonywania ćwiczeń powinna wzrastać wraz ze wzrostem techniki
wykonywanych elementów ruchowych.
• Zdolności koordynacyjne powinny być kształtowane metodą powtórzeniową z
dostatecznie długimi przerwami wypoczynkowymi.
Elementarne formy przejawiania się szybkości
1. Czas reakcji
(utajniony czas reakcji) [s] – czas upływający od zadziałania bodźca
do zapoczątkowania ruchu. Składa się z pięciu czasów cząstkowych.
t = t
1
+ t
2
+ t
3
+ t
4
+ t
5
•
t
1
– czas powstania pobudzenia w receptorze (T)
•
t
2
– przekazanie pobudzenia do ośrodkowego układu nerwowego (N)
•
t
3
– przebieg pobudzenia przez o środki nerwowe i uformowania sygnału
wykonawczego (T)
•
t
4
– przebieg sygnału z ośrodkowego układu nerwowego do mięśnia (N)
•
t
5
– pobudzenia mięśnia, zmiana napięcia, zapoczątkowanie ruchu
Składniki czasu reakcji:
sensoryczny
(utajniony czas reakcji) i
motoryczny
(związany
z ruchem). Z ich połączenia wynika tzw. reakcja sensomotoryczna, w sensie
fizjologicznym odpowiadająca czasowi reakcji.
1.1. Reakcja prosta
– danemu bodźcowi odpowiada zawsze, z góry określona
odpowiedź ruchowa.
1.2. Reakcja złożona
– zadziałanie oparte na wybiórczym dostosowaniu się do
sytuacji.
1.2.1. Reakcja różnicowa
– występują dwa bodźce lub więcej bodźców, a wymagane
jest reagowanie na jeden z nich.
1.2.2. Reakcja z wyboru
– różne reakcje na różne bodźce.
2. Ruch prosty
[s, m/s, rad] oznacza prędkość jakiejś części ciała na określonej
drodze od kilku do kilkunastu centymetrów. Zależy przede wszystkim od
pokonywanego oporu.
Nie odnaleziono istotnej zależności pomiędzy przekrojem mięśnia a szybkością jego
skracania się. Dla rozwinięcia maksymalnej szybkości ważna jest natomiast
synchronizacja pracy zaangażowanych w danym ruchu grup jednostek
motorycznych.
3. Częstotliwość ruchów
– maksymalna ilość ruchów wykonywanych przez określoną
grupę mięśniową w danym czasie.
Jest silnie związana z ruchliwością układu nerwowego, czyli sprawnością
zawiadywania antagonistycznymi grupami mięśniowymi poprzez szybkie
przechodzenie ze stanu pobudzenia w stan hamowania i odwrotnie.
Ogólne zasady treningu szybkości
1.2. Kształtowanie reakcji złożonych.
1.2.1. Reakcja na poruszający się obiekt:
a) kształtowanie umiejętności wyprzedzającego włączania i „utrzymywania” obiektu w
polu widzenia, a także kształtowanie tzw. reakcji antycypacyjnej – reakcji na
wyprzedzenie;
b) ukierunkowane zwiększenie wymagań w stosunku do szybkości percepcji i innych
komponentów reakcji (np. gra z większą liczba piłek na mniejszej powierzchni, gra
1x2).
1.2.2. Czas reakcji z wyboru.
2. Właściwy trening szybkości
2.1. Konkretyzacja zadań.
2.2. Swoistość środków
2.3. Założenia metodyczne
3. Trening wspomagający:

przygotowanie siłowe,

przygotowanie skocznościowe,

doskonalenie ruchomości w stawach (gibkość),

doskonalenie koordynacji ruchowej.
Metody treningu szybkości
1. Metoda powtórzeniowa:

technika ćwiczenia winna zapewniać wykonanie ruchu z prędkością
rzeczywiście krańcową;

ćwiczenia muszą być całkowicie opanowane, by podczas ich wykonywania
zwracać uwagę jedynie na prędkość, nie zaś na poprawność ich wykonania;

czas ćwiczeń należy dobrać w taki sposób, by prędkość nie ulegała
zmniejszeniu pod wpływem zmęczenia.
Czas: 10-2- sekund zawodnicy zaawansowani, 5-10 sekund – początkujący.
2. Metoda submaksymalnych prędkości

intensywność wysiłku nie ma charakteru skrajnego, maksymalnego, lecz
submaksymalny, tzn. mieści się w graniach 85-95% aktualnych możliwości;

można zwiększyć objętość pracy poprzez wydłużenie czasu ćwiczenia lub
skrócenie czasu przerwy.
3. Trening szybkości i techniki
– doskonalenie rytmu ruchu, utrwalanie strukturalno-
czasowego nawyku ruchowego.
4. Metoda interwałowa
– wykorzystanie efektu tzw. niepełnych przerw
wypoczynkowych; kolejne zadania wykonywane są na coraz wyższym pułapie
zmęczenia.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mement.xlx.pl