Mallory Sarah - Mężczyzna z ...

Mallory Sarah - Mężczyzna z blizną,

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->Sarah MalloryMężczyzna z bliznąTłumaczenie:Małgorzata Hesko-KołodzińskaPROLOGKornwalia, 1808 rokW pokoju panowała całkowita cisza. Umilkłykrzyki, które wypełniały pomieszczenie przezostatnie godziny. Zakrwawioną odzież i pościelwyniesiono, podobnie jak zwłoki maleńkiegodziecka. Jedynym źródłem światła był ogieńpłonący w kominku.Na nocnym niebie za oknem migotałasamotna gwiazda, na którą patrzyła zbolałamatka. Miała wrażenie, że jej ciało odlanoz ołowiu. Po porodzie całkiem opadła z sił.Zastanawiała się, dlaczego jeszcze żyje –byłoby lepiej dla wszystkich, gdyby umarłarazem z dzieckiem.Kiedy drzwi cicho zaskrzypiały, zamknęłaoczy. Nie miała ochoty wysłuchiwaćrzeczowych porad akuszerki ani znosićwspółczucia ciotki.–Biednejagniątko–powiedziałaz westchnieniem ciotka Wilson. – Myśli pani,że przeżyje?– A jakże, przeżyje, mocna z niej sztuka. –Akuszerka stanęła u stóp łóżka i wytarładłonie w zakrwawiony fartuch. – Choć możei lepiej by było, jakby nie dała rady.– Och, proszę tak nie mówić! –zaprotestowała łamiącym się głosem ciotka. –To stworzenie boże, choć zgrzeszyła.Akuszerka pociągnęła nosem.– No to szkoda, że Bóg lepiej nie pilnował tejbiedaczyny, bo jej życie już nie jest warte funtakłaków, ot co – oznajmiła. – Żaden mężczyznanie zechce jej za żonę.– Będzie musiała znaleźć jakieś zajęcie. Niemogę trzymać jej w nieskończoność, a mójbiedny brat i jego żona doprawdy mająniewiele. Parafia Cardinham jest jednąz najbiedniejszych w Kornwalii.– Marny byłby z niej pożytek w kopalni –orzekła akuszerka po chwili milczenia.– Miałaby pracować pod ziemią?! – obruszyłasię pani Wilson. – Nigdy! Jest szlachetnieurodzona.– Coś nie pamiętała o swojej szlachetności,jak przed chłopem nogi rozkładała…Ciotka wstrzymała oddech z oburzenia, poczym oświadczyła wyniośle:– Powiedziała pani wystarczająco dużo, paniNore. Odtąd sama zadbam o bratanicę.Proszę na dół, zapłacę za pomoc.Zaszeleściły suknie, szczęknęły drzwii ponownie zapadła cisza. Wreszcie zostałasama.Żale, że nie umarła wraz z dzieckiem, byłyjałowe. Skoro żyła, stawi czoło rzeczywistości.W ramach kary za miłość czekały ją ciężkapraca i skromne życie. Doszła do wniosku, żenigdy więcej nie zaufa mężczyźnie. Otworzyłaszeroko oczy, kierując spojrzenie na maleńką,rozmigotaną gwiazdkę.– Będziesz moim świadkiem – wyszeptałaspierzchniętymi wargami, choć słowa boleśnieraniły jej wyschnięte gardło. – Żadenmężczyzna już mi tego nie zrobi.Opuściła powieki. Gwiazda na wieczornymniebie na zawsze miała jej przypominaćutracone dziecko. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mement.xlx.pl