Matlabfunkcje

Matlabfunkcje, dokumenty

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//--> MATLAB    MATLAB® to środowisko programistyczne przeznaczone do rozwijania algorytmów, wizualizacji i analizy danych oraz prowadzenia obliczeń numerycznych. Dzięki programowi MATLAB problemy można rozwiązywać szybciej, niż przy wykorzystaniu tradycyjnych języków programowania takich jak C, C++ czy Fortran. MATLAB może mieć wiele zastosowań. Przykładowe obszary, w których program jest często podstawowym narzędziem pracy to: ● przetwarzanie sygnałów, ● przetwarzanie obrazów, ● telekomunikacja, ● projektowanie układów sterowania, ● matematyka finansowa.    Środowisko pracy  Po uruchomieniu programu Matlab powita on użytkownika znakiem zachęty:  >>  Od tego momentu można przystąpić do pracy, która polega na tekstowym wprowadzaniu komend. Polecenia można wydawać kolejno lub grupami, przy czym polecenia wydawane grupowo muszą być oddzielone średnikami lub przecinkami. Gdy tekst polecenia nie mieści się w jednej linijce można przejść do następnej wpisując wielokropek   ...  i wciskając ENTER. Zatwierdzenie komendy następuje również poprzez naciśnięcie klawisza ENTER.  >>polecenie(zmienne wejściowe) ENTER  Zmienne wejściowe odziela się przecinkami. Jeśli komenda nie wymaga parametrów wejściowych nawiasy omija się. Każde polecenie niezakończone średnikiem powoduje wypisanie wyniku operacji na ekranie. Może to być dosyć kłopotliwe np. przy przetwarzaniu dużych macierzy. Ładując do przestrzeni roboczej macierz o dużej liczbie elementów z pliku dyskowego "macierz.dat" poleceniem  >>load macierz.dat  musimy liczyć się z "zatkaniem" komputera na czas wyświetlania wyniku i skrolowaniem ekranu aż do wypisania ostatniego elementu. Kluczowe znaczenie w Matlabie mają zmienne. Reprezentują one dane, które zostały im przypisane. Pzypisanie wartości zmiennej odbywa się następująco:  >>zmienna=wyrażenie  Gdy nazwa zmiennej nie jest zdefiniowana   >>wyrażenie  wynik zapamiętywany jest pod zmienną standardową o nazwie "ans". Zmiennej można przypisać wartość bezpośrednio. Napisanie  >>a=32  spowoduje przypisanie do a wartości 32.  Uwaga.​ Program rozróżnia wielkie i małe litery  Wielką zaletą Matlaba jest to, że zmiennych nie trzeba wcześniej deklarować. Oczywiście zmienne nie muszą być skalarne. Matlab pozwala na proste operowanie macierzami. Na przykład generacja wektora o elementach zmieniających się od 1 do 100 co 1 wygląda następująco:    >>w=[1:100]  zaś wektor o elementach od 3 do 10 zmieniających się co 0.5 jest generowany poleceniem  >>w=[3:0.5:10]  Uwaga.​ Argumenty funkcji oraz wskaźniki do elementu macierzy umieszcza się w nawiasach okrągłych, zaś elementy macierzy w nawiasach kwadratowych.   ZNAKI SPECJALNE =   –  symbol przypisania [ ]  –  tworzenie tablic, argumenty wyjściowe funkcji,łączenie tablic { }  –  indeksy struktur i tablic komórkowych ( )  –  nawiasy do określania kolejności działań, do ujmowania indeksów tablic, do ujmowania argumentów wejściowych funkcji .    –  kropka dziesiętna ...  –  kontynuacja polecenia w następnej linii ,    –  separator indeksów tablicy,argumentów funkcji, poleceń ;    –  koniec wiersza macierzy, rezygnacja z wypisywania wyniku na ekranie %  – początek komentarza w danej linii :    – generowanie wektorów, indeksowanie macierzy ‘    – początek i koniec łańcucha znaków, operator transpozycji, operator sprzężenia zespolonego  MATLAB ­ podstawowe komendy  exit (quit)­ zakończenie sesji,  demo ­ okno z zestawieniem programów ilustrujących zastosowania Matlaba, clc ­ czyszczenie ekranu,  lookfor (nazwa) ­ wyszukiwanie słów kluczowych,  who ­ informacja o dostpnych zmiennych,  whos ­ pełna informacja o dostępnych zmiennych,  clear a ­ usunięcie z przestrzeni roboczej zmiennej a,  clear all ­ usunięcie wszystkich zmiennych,  disp ­ wyprowadzanie na ekran napisów,  input ­ wprowadzanie danych,  min(a)(max(a))­ wartość minimalna (maksymalna) z wektora,  sum(a)­ suma elementów wektora a,  prod(a)­ iloczyn elementów wektora a,  roots(c)­ pierwiastki wielomianu o współczynnikach c (to jest wektor!),  polyval(c,x)­ ewaluacja wielomianu o współczynnikach c w punktach np x=2:4,  log(x) ­logarytm naturalny o podstawie e,  loga(x)­ logarytm przy podstawie a (a6= 0,a >0),  abs(x) ­ wartość bezwzględna lu moduł liczby zespolonej,  acos(x) ­ arcus cosinus (tak samo dla każdej funkcji arcus),  angle(x) ­ argument główny liczby zespolonej<−π,π >,  image(x)(real(x)) ­ część urojona (rzeczywista) liczby zespolonej x,  conj(x) ­ liczba sprzężona do x,  pi ­ liczba π  == ­ równość,  xor ­ alternatywa wykluczająca,  .* ­ mno»enie tablicowe,  dot(A,B) ­ iloczyn skalarny A i B,  cross(A,B) ­ iloczyn wektorowy A i B,  eig(a) ­ wektory i wartości własne a,  eye(n) (eye(m,n))­ macierz identycznościowa n×n(m×n),  ones(n)(ones(m,n))­ macierz o wypełniona samymi jedynkami,  zeros(n)(zeros(m,n)) ­ macierz wypełniona samymi zerami,  rand(n)(rand(m,n))­ elementy macierzy wypełnione są liczbami z rozkładu jednostajnego na <0,1>,  randn(n)(randn(m,n))­ to co powyżej tylko, że z rozkładu normalnego,   factor(v) ­ rozkład liczby v,  size(A)­ wymiar macierzy,  inv(A)­ macierz odwrotna do A,  isreal ­ sprawdza czy dana liczba jest rzeczywista,  isprime ­ sprawdza czy liczba jest pierwsza,  mean(x) ­ wartość średnia ze zbioru danych x,  poly ­ wielomian charakterystyczny macierzy,  rem(a,b) ­ reszta z dzielenia a przez b,  plot(y,x) ­ rysowanie wykresu,  grid ­ nałożenie siatki współrzędnych na wykres,  legend ­ legenda do wykresu,  polar(r,t)­ wykres w układzie biegunowym,  bar­ wykres słupkowy,  hist(y,n)­ histogram, y wektor danych, n­określa liczbę podprzedziałów,  Dodatkowe wyjaśnienia znajdują się także na stronie : a.pdf  Bibiografia   [2.11.2015] .htm​ [2.11.2015]  [2.11.2015]  [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

mement.xlx.pl